Bibliotheek 2.0... omdat de wereld verandert

Hopelijk net niet te laat: mijn laatste opdracht voor deze cursus.
Om een zicht te krijgen op bibliotheek 2.0 heb ik met plezier het filmpje van Laura Cohens manifesto bekeken en een discussie gevolgd op bibliotheek20.ning over de vraag of web 2.0 wel tot de kerntaken van de bibliotheken behoort.

De oude kernwoorden die bij een bibliotheek horen zijn: openbaarheid, service, kwaliteit, vakkennis. Vooral die laatste moeten we absoluut zien te behouden. We mogen dus best kritisch zijn ten opzichte van web 2.0, jawel meneer Keen! Er zullen bij dat soort razendsnelle en indringende evoluties altijd bekwame mensen nodig zijn die duiden, richting geven, bijsturen. Voor sommigen onder ons waren heel wat toepassingen nieuw, maar dat zijn ze ook voor een groot deel van onze gebruikers. Tenminste zo heb ik het bij navraag toch ervaren. Het zou goed zijn als juist bibliotheken hierin een verduidelijkende rol zouden kunnen spelen als 'huis van vertrouwen'. Zoeken naar en omgaan met informatie in de ruime zin van het woord is toch echt één van 'de' kerntaken van de bib?

De nieuwe thema's die steeds vaker opduiken in diverse fora zijn:
conversatie, gebruikerparticipatie, inbreng. Voor de bib betekent dit: loslaten, flexibel zijn, luisteren. Ook gebruikers zullen in deze nieuwe rol nog moeten groeien. Het kan allemaal als een beetje bedreigend overkomen, maar dat er op dat vlak verandering nodig is, daar twijfel ik niet aan. Onze huidige catalogus is bijvoorbeeld lang niet gebruiksvriendelijk genoeg. Mensen vinden niet altijd wat ze zoeken en dat frustreert enorm. Ik had altijd het gevoel dat ik me daarvoor moest excuseren. Nu is er geen excuus meer: de sociale catalogus is daarbij vergeleken een hele verademing. Het maakt de mensen juist zelfredzamer en beter voorbereid.

Ook naar onze partners toe kan web 2.0 een uitstekende hulp zijn. Ik denk hierbij o.a. aan het onderwijs. Er zit een potentieel aan vakkennis in onze bibliotheken waar onderwijsmensen heel graag gebruik van willen maken. Het is praktisch niet altijd haalbaar om vaak samen 'rond de tafel' te overleggen, maar met de nieuwe toepassingen zou er in elk geval een betere doorstroming van informatie kunnen plaatsvinden en een regelmatiger dialoog. Ik heb het niet alleen over 'leesbevordering', mijn stokpaardje, maar ook over onze plaats binnen de 'informatie-educatie' (of hoe noem je het?) van kinderen en jongeren. Als bib moeten we ervoor zorgen dat we in hun plaatje passen.

Deze kennismakingscursus heeft me veel deugd gedaan en mijn zintuigen rond dit thema op scherp gezet. Ik hoop nu in mijn bib voldoende tijd en ondersteuning te vinden om er - met vallen en opstaan - iets mee te doen. Hierbij zal ik zeker nog overleg, raad, contact met bibcollega's overal te lande nodig hebben, hopelijk via één van de geleerde toepassingen.
Ik ben ervan overtuigd dat web 2.0 een schitterend middel kan zijn om de bibliotheek dichter bij de mensen te brengen. Daar waar ze moet zijn: in het echte dagdagelijkse leven. Mensen moeten weten dat we er zijn en ons weten te vinden. Onder andere dankzij web 2.0.

De @-cultuur: hoe internet onze beschaving ondermijnt / Andrew Keen

Zoals beloofd een tussendoortje over Keen en zijn oorspronkelijke 'The Cult of the Amateur'. Voor meneer Keen zit de wereld eenvoudig in elkaar: je hebt de professionelen of experts en de amateurs, die hij om de haverklap 'apen' noemt. Op web 2.0 komen de experts in het gedrang door de vele apen die het web bevolken. Die zorgen voor rommel en roddel. Maar, beste meneer Keen, rommel en roddel zijn van alle tijden, 'des mensen' dus. Niemand is verplicht om die te lezen. Toegegeven, ik erger me soms ook aan de vele onbenullige bijdragen op het web, de ontelbare schrijffouten, enz. en ik kan sommige van zijn waarschuwingen ook wel begrijpen. Maar toch denk ik dat amateurs wel degelijk een belangrijke bijdrage kunnen leveren, bijvoorbeeld als 'ervaringsdeskundige'. Wat mij bij het lezen dan ook enorm stoorde, was zijn totale gebrek aan respect voor 'amateurs', zijn onverholen minachting voor al wie het niet tot expert bracht. Dat deed voor mij letterlijk het boek dicht.

Sociale bibliotheekcatalogus

Vroeger - en soms nu nog - was het opzoeken in de bibcatalogus een spel met heel strikte regels: je zult bij titelwoord geen lidwoord intikken! En bij de auteursnaam begin je niet met de voornaam!... De gebruiker zal zich dus willens nillens aanpassen aan de eigenzinnige grillen van de catalogus. Een catalogus heeft, of die nu in een oud houten bakje of in een computer zit, iets pesterigs. Iets van een dictatuur. Volg je de regels niet, dan is het zoeken een maat voor niets. Als bibmedewerker heb ik dus vaak te doen met mensen die dat hele catalogusgedoe niet snappen, ik bedoel: ik leef met hen mee.

Maar er is hoop! Bij een sociale bibcatalogus niets daarvan: een kleine hint is voldoende om je zoektocht te beginnen. Je vindt zelfs meer dan je zoekt, maar dat is niet erg: hoe ver het je brengt is geheel jouw zaak. Zoeken.bibliotheek.be vond ik al prachtig, voor de Cabrio catalogus van Brugge werd hier al eerder met bloemen gegooid.

De tien trends rond zoeken in de catalogus van Johan Mijs op http://bibliotheekr.org vond ik bijzonder interessant om te lezen. Maar dat geldt ook voor de reactie daarop van Patrick Vanhoucke. Het zal inderdaad tijd, geld en aanpassingsvermogen vragen om al die veranderingen door te voeren. Tijd om ook even stil te staan in deze 2.0wervelstorm, te vertragen, te evalueren en bij te sturen. We mogen niet vergeten dat we ons nu in de wat we later 'de pioniersfase' van web 2.0 zullen noemen, bevinden. En dan rest ons nog de belangrijkste vraag: de gebruiker, wat vindt die daarvan? Kan die nog volgen? Of hinken wij als bibliotheken net hopeloos achterop? Dat laatste zou doodzonde zijn.

Ik voel het aan mijn ellebogen: we schrijven met z'n allen revolutionaire bibgeschiedenis... of we gaan roemloos ten onder. Na home sweet home (first place) en het werk (second place), zal de bibliotheek hopelijk haar eigen stek binnen het sociale leven veroveren: de 'third place' binnen de gemeenschap. Een schone droom voor pioniers. Ik heb er goede hoop op.

Last.fm

Als ik de blogs van mijn medecursisten erop nalees, ben ik niet de enige die een beetje bedrogen uitkomt. Je lievelingsartiesten in een 'library' stoppen is niet zo moeilijk, je favoriete songs eruit halen is iets anders. Meer dan 30 seconden luisterpret wordt je niet gegund. Je kunt er wel nieuwe dingen mee ontdekken om te downloaden. Mijn nog nieuwe I-podje blijft dus voorlopig mijn favoriet!
mijn Last.fm link: www.last.fm/user/riedelke

Maar als we de kranten mogen geloven is dat downloaden straks echt passé: Spotify zit eraan te komen met vier miljoen songs, gratis uit te zoeken als je enkele reclamespotjes erbij neemt. Voorlopig bij ons enkel in betalende reclamevrije versie beschikbaar.

Last.fm en co in onze bib heeft weinig zin: wij hebben geen audio-afdeling.

Bibliotheek 2.0 Ning

Deze toepassing al meteen in mijn schriftje geschreven toen ik er de eerste keer mee kennismaakte. Blijf een onverbeterlijk schriftjesmens, maar zie: ik heb me vandaag ingelogd. Blijkt dat mijn collega Katrien en mede-inwoner Francis ook al een tijdje lid zijn. Klein Kuurne is dus bijzonder goed vertegenwoordigd in de web 2.0 bibwereld! Ik vond het altijd al boeiend om over de muren van onze bib heen te kijken, dus dit sociale netwerk komt als geroepen. In tegenstelling tot Facebook kan dit voor mij een 'never ending story' worden...

Bescherming en respect in onze informatiesamenleving

In De Morgen van 20 februari hebben Paul de Hert en Wim Schreurs (VUB) het over de nood aan een Europees Facebook "zodat we betere keuzes kunnen maken inzake controle, eindbeslissing, anonimiteit en veiligheid".
En verder: "Onze overheden hebben een spijkerharde plicht om niet alleen te zorgen voor veilige wegen en gezond voedsel, maar ook voor veilig internet en veilige internetdiensten."

Onze overheid zal zich dus moeten haasten, want web 2.0 evolueert met de snelheid van het licht.

Vrolijke vrolijke vrienden

Dit was eigenlijk de opdracht waar ik het meest tegenop zag: lid worden van Facebook. Heb het nu dus toch gedaan, bij wijze van oefening, en ja hoor, ik heb ondertussen al enkele vriendjes! Maar wat ik er verder mee ga doen... ? Ik heb er geen bezwaar tegen dat mensen weten welke muziek ik mooi vind, of welke boeken me uit mijn slaap houden. Integendeel, als ik weer een fantastisch boek heb ontdekt, mag de hele wereld dat weten. Zal wel beroepsmisvorming zijn, maar verder totaal ongevaarlijk. Voor de rest heb ik er met de jaren alleen maar meer behoefte aan om mijn binnenkant met steeds minder mensen te delen. Dus mijn hoofdstuk op Facebook zal bij deze bijzonder kort zijn...

De bib op Facebook?
Geen idee tot nu toe. Na de website, de blog, de wiki... ook nog eens Facebook. Voor mij niet gelaten, maar hoe hou je dat allemaal bij? De tijd zal uitwijzen welke toepassingen het langste meegaan. Of is dat al helemaal uit de tijd?

"Landschap van de geest"

Wat zegt Wim De Bie dat mooi...

Librarything is my thing!
Maar zo vlot verliep het allemaal niet. Hoe mijn boekenkast hiernaast tot stand kwam, kan ik helaas niet navertellen: via de tips van Eva (gadget toevoegen - ga naar gadget zoeken - tik Librarything en daar klikken, je ID invullen en dan... oh raadsel hoe het uiteindelijk toch lukte!.) Echt mooi is het nog niet, maar toch al zichtbaar.
Meer uit mijn boekenkast op www.librarything.nl/catalog/claudine.decocker


Met dit web 2.0-ding is één en ander mogelijk voor bibliotheken. Vooral door het tonen van boekencovers zou het er allemaal heel aantrekkelijk kunnen uitzien. Zo kunnen we diverse accounts aanmaken met boeken van de Jeugdboekenweekschrijvers en die linken aan ons programma. Meteen krijgen de kinderen dan een on-line boekenkast met hun titels te zien. Kan zeker leesbevorderend werken!

Om af te sluiten enkele mooie regels van Herman Gorter uit 'De school der poëzie'.

"'t Is vol van schatten hier, en ik behoef
maar even van mijn tafel op te staan,
't hoofd in den schemer, naar 'n hoek te gaan,
waar ik iets opdelf en blader en proef."

Allemaal web 2.0

De lijst van toepassingen op 'Web 2.0 in kaart gebracht' is heel overzichtelijk en praktisch, met bovendien veel Nederlandstalige links. Een 'speelveld' om nog regelmatig naar terug te keren.

De volledige website www.frankwatching.com is trouwens de moeite waard. Stof tot nadenken in overvloed.

Voor ik aan deze cursus begon, had ik eerlijk gezegd nog nooit over ene Andrew Keen gehoord, de antichrist van de internetcultuur, door sommigen aanbeden en anderen verguisd sinds de publicatie en vertaling van 'The Cult of the Amateur' of 'De @-cultuur: hoe internet onze beschaving ondermijnt' (2008). Ik vond gemakkelijk achtergrondinformatie over deze hele controverse op de frankwatchingsite. Het boek ligt al een tijdje te 'branden' op mijn werktafel. Nu ik stilaan begin te groeien in het hele web 2.0 gebeuren is de tijd rijp om de confrontatie aan te gaan. Jullie horen er nog over!

You tube

Hopelijk gelukt:
Hotze de botskabouter is een prachtig prentenboek van Tjibbe Veldkamp en Noëlle Smit. Op dit filmpje een mooi voorbeeld van gezellig 'interactief' voorlezen.
Ook hier weer is linken voor mij de ideale oplossing om - in dit geval - voorlezen te promoten. Meer moet dat niet zijn.

Podcasts

Heb me meteen geabonneerd op mijn favoriet: www.stadsdichterpodcast.be
Ook www.BoekenCast.be is heel interessant, vooral 'Boekenkennen' over jeugdauteurs wou ik al onmiddellijk linken aan onze website in verband met het bezoek van Do van Ranst tijdens de Jeugdboekenweek. Helaas, blijkbaar schort er iets serieus aan deze site: er is geen leven in te krijgen. Jammer.
Linken lijkt me nochtans de enige reële mogelijkheid voor een bib. Zelf podcasts maken zie ik niet zitten ('iedereen fotograaf', nu ook al 'iedereen radiomaker'?). Met alle respect voor de mensen die het durven proberen. Fragmenten voorlezen uit de boeken van bezoekende schrijvers heeft wel iets, maar ook hier weer zullen auteursrechten roet in het eten gooien denk ik.
Dus een interessante link is ook al heel wat. Goed zoeken is de boodschap. Of zouden al die sympathieke schrijvers eens een aardig podcastje op hun website kunnen voorzien? Wie weet...

Instant messaging

To chat or not to chat...
Binnen ons bibteam is dit niet zo handig, we weten elkaar wel te vinden. Ook met buitenbibse collega's praat ik liever over de telefoon. Privé heb ik me er nog niet aan gewaagd: een belletje zegt zoveel meer. Of een ouderwetse mooie brief, waar over nagedacht is, het juiste woord op de juiste plaats. Wie niet handig is met woorden, komt volgens mij op het net nog botter over dan de bedoeling is. Anderzijds is voor heel wat verlegen mensen deze vorm van communiceren een echte uitlaatklep. Waarom ook niet. Ieder vogeltje 'zingt' zoals het gebekt is.

Google Documents

Ha, alweer een ei van Colombus en deze keer een makkie.
Daarom alleen al zou ik deze toepassing eerder gebruiken dan een wiki. Bij navraag onder mijn vrienden en kennissen (piep en niet meer zo heel piep) bleken zowel wiki's als googledocs nog niet tot het alledaagse webgebruik te behoren. Ergens rinkelde wel al een belletje, maar de meesten stuurden nog gewoon mails en bijlagen naar elkaar. Zelfs studenten en knappe geleerde koppen. Ik dus apetrots dat ik daarover eens iets nieuws te vertellen had! Me of all people!
Praktisch gezien ga ik een documentje maken voor ons 'vrouwenweekendje' waarin iedereen info en afspraken kan bijwerken.
Ook voor het nalezen van artikels binnen de redactieraad van Klimop (niet te missen tijdschrift van de Natuurkoepel Zuid-West-Vlaanderen!) kan dit een oplossing bieden voor de vele mails met bijlagen. Extra voordeel is dat je ook meteen ziet wat er al aangepast is. Alleen nog afwachten of de structuur van zo'n tekst met foto's in een Google Document past.
Voor de bib heb ik een kladversie spreadsheet aangemaakt over leeslijsten voor scholen. Nog even bijwerken en dan kunnen jullie die ook bekijken. Deze lijst komt er op vraag van 'Dertientje', een samenwerkingsverband tussen dertien jeugdbibliotheken in Zuid-West-Vlaanderen (ja, ZWVLaanderen leeft!). ('Dertien' is dan weer de versie van de (volwassenen)bibliothecarissen.) Het lijkt me handig als elke aangesloten bibliotheek verder aanvult met auteurs, titels, klas, school om zo een overzicht te krijgen van de vele leeslijsten die in onze regio circuleren. Kwestie van een oplossing te zoeken voor zoveel gelijktijdig leesgeweld. Nu nog iedereen over de streep trekken voor mijn google document...

Wiki's

Wiki's lijken mij wat ingewikkelder dan Google Documents, dus echt uitgeprobeerd heb ik het nog niet wegens tijdsgebrek. Maar intern onder collega's van één of verschillende bibliotheken is dit waarschijnlijk een efficiënt werkinstrument. Op voorwaarde dat het door een zelf gekozen aantal mensen te bekijken en bewerken is.
Wat grotere bibliotheken daarmee doen naar gebruikers toe is me nog niet helemaal duidelijk. Hoe hou je immers overzicht over zoiets? Wie let nog op de kwaliteit van de berichten? Niet iets voor controlefreaks dus... Een blog heb je toch nog wat beter in de hand, dus als ik moest kiezen...
Anderzijds is een wiki tot nu toe de enige toepassing die ook gebruikers aan het woord laat en hen uitnodigt te 'participeren aan het bibgebeuren'. Klinkt mooi, maar een goed tijdschrift staat of valt ook met een actieve, kritische en bekwame redactieraad. Lijkt me bij deze geen overbodige luxe.
Zou interessant zijn om een kijkje te nemen achter de schermen van zo'n bibwiki: the do's and don'ts of wiki!

Delicious

Nu terug naar de cursus.
Delicious vond ik behoorlijk interessant, maar dan vooral in het geval je je favoriete sites wil raadplegen op een andere dan je thuispc. Anders trek ik me zo ook wel uit de slag met 'Favorieten' of mijn eigen geheugengymnastiek.
De mogelijkheid om inspiratie op te doen via de favorieten van anderen is wel een bijkomende plus.
Het enige nadeel - vind ik - is dat je met al die diverse accounts wel een tijdje bezig bent: openen, lezen, bijhouden, linken, opruimen... enfin: het hele web 2.0 gebeuren is een huishouden op zich!

Mijn bescheiden delicious account vind je op http://delicious.com/claudine.decocker

Cabrio

In mijn krant stond op 12/02 volgend bericht:
"Cabrio: vinden zonder zoeken - catalogus Bibliotheek Brugge wekt internationale interesse omwille van adviesfuncties".
(Han Ceelen / De Morgen)

Dus daarnet even de tijd genomen om te gaan verkennen op het net.
Het moet gezegd: dit is echt knap! Naast de bibliotheekcatalogus vind je er ook links naar websites, cultuurdatabank, infogids van Stad Brugge, klank- en beeldfragmenten, de bibblog...

Een voorbeeld: je zoekt een boek over yoga, maar in de rechterkolom vind je evengoed links naar cursussen in het Brugse. Of je tikt 'podcast' in en krijgt een lijst met boeken over dit thema, maar daartussen ook links naar bijvoorbeeld De Stadsdichterpodcast of een website voor freaks rond alles wat met podcast te maken heeft.

Deze Cabriosite werd ontworpen door Medialab, een gespecialiseerd Nederlands bedrijf dat ook voor de OBA (bib Amsterdam) werkt. Bij de reacties las ik warempel de felicitaties van een fan uit Quebec. Ja, de wereld is klein...

De naam is bovendien bijzonder mooi gekozen: catalogus con brio!
Met deze Cabrio kan je letterlijk de wereld verkennen: je vindt er ook een wereldkaart waar je met een simpele klik op de plek van je dromen alle mogelijke info krijgt.

Ik kan me voorstellen dat je met deze Cabrio meer tijd doorbrengt dan je van plan was: de vele links werken inspirerend, prikkelen je nieuwsgierigheid, verfijnen je zoekopdracht en brengen je zo op plaatsen waar je zelf nooit dacht te komen... zoals dat hoort bij een Cabrio met klasse!

Vrijblijvende proefrit op www.brugge.be/cabrio

Bericht nummer negen

Ik heb de voorbije weken mijn ogen en oren open gehouden omtrent web 2.0 en dit zijn enkele bedenkingen.

de bib blogt...

Er zijn voorbeelden genoeg van schitterende blogs om me te overtuigen dat dit een heel mooi en efficiënt medium kan zijn om je lezers te informeren. Maar ik vind, net als Steve, dat het voor kleinere bibliotheken moeilijk zal zijn om er even intens mee bezig te zijn als onze grotere collega's.

Is het echt nodig dat elke bib afzonderlijk alle literaire nieuwtjes op haar blog zet? Ik zie het biblandschap in de toekomst dan ook evolueren naar enkele grotere entiteiten die bepaalde taken voor hun rekening nemen, en onder hun vleugels kunnen de kleinere - op hun schaal en op maat van hun bezoekers - verder werken, liefst zonder hun identiteit te verliezen. Vroeger zou ik bij deze gedachte gesteigerd hebben ('keep it small', weetjewel) nu al wordt het steeds meer een noodzaak.

Ik had het geluk in november een studiereis richting Nederland mee te maken. Onder andere het bezoek aan NBD Biblion verraste me enorm! Boeken vertrekken er kant en klaar, gekaft, gelabeld en gechipt, naar alle bibliotheken over het hele land. Uitleenklaar! Wij leven hier als het ware nog in de middeleeuwen: elk boek wordt met de hand gekaft, etiketten en labels gemaakt, er gaan ettelijke uren arbeid in voor het boek op de plank komt! Al het overige bibwerk moet ondertussen ook gebeuren: uitlenen (nog niet automatisch bij ons), uitbreidingswerk en ga zo door, of je nu voltijds of halftijds personeel in dienst hebt. Als daar nu ook nog web 2.0 om de hoek komt kijken, weet ik niet waar we de tijd vandaan zullen halen...

RSS

Lijkt me handig om snel nieuws bij de gebruiker te brengen op voorwaarde dat die gebruiker daar ook mee om kan. Ik bedoel: je kiest toch altijd een communicatievorm die bij je doelgroep past. Met RSS zal je ze dus niet allemaal bereiken, dus blijf je best diverse vormen van informatieverstrekking gebruiken.

Online fotoalbums

Het voorbeeld van Erfgoed.be is schitterend! Op onze website zijn regelmatig foto's van bibactiviteiten te zien. Dit lijkt me vrij makkelijk toepasbaar.

Foto-editors

Het lijkt wel alsof iedereen nu fotograaf is met al dat gefotoshop. Toch denk ik soms 'schoenmaker, blijf bij je leest'. Het is af en toe wijzer om voor bepaalde belangrijke zaken vakmensen in te schakelen...

Tot slot

De voorbije week had ik contact met een groep onthaalouders over voorleesboeken, zesde klassers rond poëzie, ouders van beginnende lezers op een rapportenavond. Voor dit laatste hadden we op de gang een standje van de bib opgebouwd met een aanbod van beginnende lezerboekjes en voorleesboeken. We spraken mensen aan voor het naar buiten gaan over het begin van lezen, het samen lezen en het belang van blijven voorlezen. Over leesplezier met jonge lezertjes. Uit al die ontmoetingen heb ik onthouden dat persoonlijk contact nog altijd de beste manier is om je boodschap over te brengen. Of heel concreet materiaal: een boekenbox met peuterboekjes bij de plaatselijke afdeling van Kind en Gezin zegt meer dan de zoveelste folder en resulteerde in enkele extra inschrijvingen van piepjonge jeugdleden.

Alle web 2.0 toepassingen zijn, hoe interessant ook, maar één van de vele stappen naar onze lezers toe. Bovendien zullen onze pogingen moeten wedijveren met zovele andere berichtjes, RSS-feeds, ... waar actieve internetgebruikers mee te maken krijgen. Het is en blijft tenslotte een gedrum om aandacht.

Bericht nummer acht

Zo, het is me gelukt om een 'traidingcard' te maken bij wijze van oefening. Net als het spellen met Flickr is dit soort toepassingen niet echt mijn ding. Ik hou van een mooie foto, een goede tekst en meer moet dat niet zijn. Het manipuleren van foto's vind ik pas geslaagd als je niet de indruk hebt dat hij gemanipuleerd is!

Mashup

In tegenstelling tot de vorige toepassing vond ik dit tegenvallen. Spellen met letters vond ik ronduit saai of misschien deed ik het verkeerd: gewoon op elke letter blijven klikken tot er iets moois tevoorschijn komt? Ik vond het niet echt mooi. Findr leek dan wel interessant, maar ik slaagde er niet in een foto naar mijn blog te kopiëren. Morgen beter?

Flickr photostream

Eigenlijk niet zo moeilijk en leuk om te doen. Ik was niet te houden, dus het is wel een echte 'stream' geworden: 10 foto's van onze bib op www.flickr.com/photos/bibspace2009.
Op onze vernieuwde website heeft mijn collega onder 'terugblik' gebruik gemaakt van Admarket's flickr slidr. Dus voor de bib zeker bruikbaar om te integreren in de site.

Flickrrrrrrrr!

Yes! Gelukt! (with a little help from my friend!).
Deze foto van één van de buitenmuren van onze bib in Kuurne toont een kunstwerk: een hele wand vol betonnen hersenkronkels. Ik zoek morgen nog eens op wie de maker ervan is. Ik vond de foto (ook al een kunstwerkje) op Flickr door 'Kuurne' in te tikken. De fotograaf is iemand van bij ons (Kuurnenaar dus): Francis Vlieghe. Francis werkt momenteel voor de VVBAD en deed enkele jaren geleden stage in onze bib. Hij maakte toen als amateurfotograaf enkele prachtige plaatjes. Bedankt Francis!


Aha: dit is de maker van onze 'brainwall': Wladimir Moszowski

Schriftje

Heb al maar een schriftje aangelegd met als titel 'Hoe overleef ik web 2.0'. Zal handig zijn om alle grote en kleine vragen - met antwoord! - in bij te houden op mijn reis door bibspace. Zo hoop ik aan 't eind, na alle mogelijke kinderziekten,gepokt en gemazeld en geheel gelauterd me een stuk wijzer in mijn vel te voelen.

Maar goed, de eerste koortsaanval is bedwongen en ik heb toch al één en ander opgestoken. En genoten ook! What a wonderful life!



Maar nu ter zake: RSS-feeds zijn heel interessant, maar helaas, niet alle sites die me e-nieuws sturen, beschikken reeds over RSS. Het blijft dus een mix van e-mails en google reader. En alles goed rangschikken en regelmatig opruimen zal ook nodig zijn.

Enkele favorieten: zoeken.bibliotheek.be, was al eerder fan van Biblog Lommel, nu benieuwd naar de blogs van o.a. Gooik (BibloGooik) en de bib van Kortrijk.
Ook www.amuz.be van Muziekcentrum Augustinus in Antwerpen (over oude muziek) blijft me boeien, ik moet er alleen nog eens geraken. Op hun site wordt overigens ook heel duidelijk uitgelegd wat RSS is.
Wie dacht dat hippies allang uitgestorven waren, moet eens neuzen op lloydkahn-ongoing.blogspot.com. Nu vooral in de wolken met Obama, maar in oudere berichten maak je kennis met een echt natuurmens en uitgever van enkele heel bijzondere boeken (uitgeverij Shelter).

Wat met RSS in onze bib?
Vooral handig om lezers op de hoogte te houden met leeslijstjes, nieuwe aanwinsten, bibnieuws, nieuws uit de boekenwereld.
Ik maak deel uit van een groep bibmensen die met jeugdliteratuur bezig zijn. We verdelen de te lezen boeken en komen zo'n vier tot vijf keer per jaar samen in de bib van Wevelgem om onze leeservaringen te bespreken. De beste titels komen op een lijst die om de paar jaar in gedrukte vorm wordt verspreid. Heb dus vorige week voorgesteld om dit in de toekomst misschien op een andere manier te doen via het web. RSS zou een oplossing kunnen zijn. Als ook scholen zich hierop abonneren, beschikken ze meteen over een hele lijst recente 'betere' jeugdboeken. Mijn ervaring is trouwens dat collega's uit het onderwijs heel blij zijn met dat soort informatie. Bovendien kunnen we zo met kortere tussentijden lijsten doorgeven en zal de verspreiding volgens mij ook vlotter en efficiënter gebeuren... met hopelijk nog meer leesplezier!

RSS, Google Reader,...

Het begint stilletjesaan toch een beetje te kraken in mijn hoofd!
Het belooft een aardig ingewikkelde puzzel te worden de komende weken. Ik zal af en toe eens een hulplijn moeten inschakelen. Maar alle begin is moeilijk. Volhouden dus.

Bloggen met de bib

Dit zou ik heel graag doen als ik er voldoende tijd voor had: een blog maken voor de bib.
Alle interessante boekenweetjes, bibnieuwsjes, activiteiten langs die weg doorgeven aan de lezers lijkt me een heel levendige bezigheid. We zullen zien of daar in 'real life' kansen voor zijn.

Opnieuw begonnen

Na een geaccidenteerde start in oktober begin ik nu van voor af aan.
Opnieuw met een groep nieuwsgierige (bib)mensen.
Hopelijk halen we deze keer allemaal samen de eindstreep!