Bibliotheek 2.0... omdat de wereld verandert

Hopelijk net niet te laat: mijn laatste opdracht voor deze cursus.
Om een zicht te krijgen op bibliotheek 2.0 heb ik met plezier het filmpje van Laura Cohens manifesto bekeken en een discussie gevolgd op bibliotheek20.ning over de vraag of web 2.0 wel tot de kerntaken van de bibliotheken behoort.

De oude kernwoorden die bij een bibliotheek horen zijn: openbaarheid, service, kwaliteit, vakkennis. Vooral die laatste moeten we absoluut zien te behouden. We mogen dus best kritisch zijn ten opzichte van web 2.0, jawel meneer Keen! Er zullen bij dat soort razendsnelle en indringende evoluties altijd bekwame mensen nodig zijn die duiden, richting geven, bijsturen. Voor sommigen onder ons waren heel wat toepassingen nieuw, maar dat zijn ze ook voor een groot deel van onze gebruikers. Tenminste zo heb ik het bij navraag toch ervaren. Het zou goed zijn als juist bibliotheken hierin een verduidelijkende rol zouden kunnen spelen als 'huis van vertrouwen'. Zoeken naar en omgaan met informatie in de ruime zin van het woord is toch echt één van 'de' kerntaken van de bib?

De nieuwe thema's die steeds vaker opduiken in diverse fora zijn:
conversatie, gebruikerparticipatie, inbreng. Voor de bib betekent dit: loslaten, flexibel zijn, luisteren. Ook gebruikers zullen in deze nieuwe rol nog moeten groeien. Het kan allemaal als een beetje bedreigend overkomen, maar dat er op dat vlak verandering nodig is, daar twijfel ik niet aan. Onze huidige catalogus is bijvoorbeeld lang niet gebruiksvriendelijk genoeg. Mensen vinden niet altijd wat ze zoeken en dat frustreert enorm. Ik had altijd het gevoel dat ik me daarvoor moest excuseren. Nu is er geen excuus meer: de sociale catalogus is daarbij vergeleken een hele verademing. Het maakt de mensen juist zelfredzamer en beter voorbereid.

Ook naar onze partners toe kan web 2.0 een uitstekende hulp zijn. Ik denk hierbij o.a. aan het onderwijs. Er zit een potentieel aan vakkennis in onze bibliotheken waar onderwijsmensen heel graag gebruik van willen maken. Het is praktisch niet altijd haalbaar om vaak samen 'rond de tafel' te overleggen, maar met de nieuwe toepassingen zou er in elk geval een betere doorstroming van informatie kunnen plaatsvinden en een regelmatiger dialoog. Ik heb het niet alleen over 'leesbevordering', mijn stokpaardje, maar ook over onze plaats binnen de 'informatie-educatie' (of hoe noem je het?) van kinderen en jongeren. Als bib moeten we ervoor zorgen dat we in hun plaatje passen.

Deze kennismakingscursus heeft me veel deugd gedaan en mijn zintuigen rond dit thema op scherp gezet. Ik hoop nu in mijn bib voldoende tijd en ondersteuning te vinden om er - met vallen en opstaan - iets mee te doen. Hierbij zal ik zeker nog overleg, raad, contact met bibcollega's overal te lande nodig hebben, hopelijk via één van de geleerde toepassingen.
Ik ben ervan overtuigd dat web 2.0 een schitterend middel kan zijn om de bibliotheek dichter bij de mensen te brengen. Daar waar ze moet zijn: in het echte dagdagelijkse leven. Mensen moeten weten dat we er zijn en ons weten te vinden. Onder andere dankzij web 2.0.